Psychoterapia poznawczo-behawioralna

Terapia poznawczo-behawioralna jest jedną z form psychoterapii, stosowaną i cieszącą się rosnącą popularnością na całym świecie. Jej ogromnym plusem jest skuteczność, potwierdzona licznymi badaniami. Ten rodzaj terapii polega na zmianie sposobu myślenia oraz zachowania. Jeśli pacjent zmodyfikuje swój sposób myślenia, poprawi swoje zachowanie w tym sensie, że będzie ono dla niego korzystniejsze i przystosowawcze. Z drugiej strony, jeśli zmieni strategię zachowania, to zmodyfikuje tym samym swoje myślenie, a co za tym idzie – również emocje. Podstawą psychoterapii poznawczo-behawioralnej jest zatem założenie, że przyczyną wielu naszych trudności nie są zdarzenia życiowe, ale znaczenie, jakie im nadajemy.

Celem terapii poznawczo-behawioralnej jest pomoc w nazwaniu, zrozumieniu oraz zmianie niekonstruktywnych przekonań, które doprowadziły do powstania trudności, a także zmiana znaczenia, jakie nadaliśmy danym sytuacjom czy wydarzeniom i konfrontacja ich z rzeczywistością.

Ponieważ psychoterapia poznawczo-behawioralna w swojej klasycznej wersji skupia się na rozwiązywaniu aktualnych problemów pacjenta, jest ona stosunkowo krótka. Ilość sesji waha się pomiędzy kilkoma a trzydziestoma sesjami, w zależności od rodzaju zaburzenia, jego zaawansowania oraz zaangażowania pacjenta.

Podejście poznawczo-behawioralne obejmuje również nową grupę terapii, stanowiących tak zwaną „trzecią falę”. W jej skład wchodzą: terapia schematów, terapia akceptacji i zaangażowania (ACT), terapia poznawcza oparta na uważności (mindfulness), a także terapia dialektyczno-behawioralna (DBT). Podkreśla się w nich znaczenie relacji terapeutycznej, więzi z bliskimi, wczesnych doświadczeń, pracy z emocjami oraz duchowości – życia zgodnie z wartościami, współczucia, poszukiwania sensu swojego życia. Terapia schematu z założenia będzie dłuższym procesem, zwykle obejmuje od roku do trzech lat.

Psychoterapia poznawczo-behawioralna zalecana jest w sytuacjach:

• wysokiego poziom lęku, uniemożliwiającego codzienne funkcjonowanie;
• napadów paniki, fobii;
• obniżonego lub zmiennego nastroju;
• doświadczania depresji lub innych zaburzeń nastroju;
• bezsenności;
• zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych, zaburzeń odżywiania (anoreksja, bulimia, objadanie się, ortoreksja);
• – zaburzeń osobowości, zaburzenia zachowania.